چيزی نيست...

نوری که نيست

تا چشم ببيند اين آشفتگی واژه ها را

در تنهايی ماسه و موج

سيگاری که نيست

تا پک زد به اين دلتنگی تاريک ابر...



انگار هيچ چيز نيست

جز واهمه ای بی نام و نشان

که فرياد دريا را گوشی نيست٬

پذيرای هم آغوشی...

سکوت شب من، عاشقانه ترين ترنم جاودان بودن است.
شب من، عارفانه ترين تجلي حضور صحنه هاي با خود بودن است.
فرداي بي صداي من، خسته ام آرام بيا
از ميان دلهاي شاد، من تو را گزيده ام
فقط تو آرام بيا...!
از پشت پلكهاي آخرين ستاره شب
از پشت ديوار بلند مهتاب
از پشت شيشه الماس چشمها
تو را به خدا به كدامين سو نظاره كنم؟
من هنوز رد پاي نرفته ام در راه رفته تو
من هنوز آواره كوي بي انتهاي اين جاده ام
چرا؟
به كدامين گناه بزرگ، كوچكم مي شماريد؟
هنوز در باور شب ماتم زده ام
بيا،براي اولين و آخرين بار فقط تو بگو

بگو كدامين جرم جز محبت مرا خار كرد؟
بگو شايد اين اولين باشد براي آخرينت!
ديشب براي اولين بار
نه ! ديشب براي هزارو يكمين بار بود كه ستاره شدم
گريه كردم، گريه كردم براي دلم تنها و بي صدا
حس كردم كه ديگر آزادم
چون ستاره بي هيچ غروبم
حس كردم كه چقدر از تو و دنياي تو آزاد و رها و دورم!!!

ميترسيداز باد

سبزی دشت آزارش ميداد

بيکران آسمان لرزه بر اندامش می انداخت

آبی موج چشمهايش را ميزد .

فکر چاره افتاد

ديوار ساخت و سقف

....بدون در و پنجره و روزنه

تا نه صدای باد بيايد

و نه سبزی دشت و آبی موج و بيکران آسمان ميهمان چشمهايش شوند.

..........................................

دير بازی است که ميترسد از سکوت

از نبود دشت...از نديدن بيکران آسمان

از رنگ بيرنگی تنهايی

باز هم چاره بايد انديشيد

بايد در ساخت و پنجره و روزنه

.....بدون سقف و ديوار

کتابها رو از رو زمين جمع کرد...

هنوز جای سيلی پدر رو صورتش می سوخت...

با اينکه همين الان کتک خورده بود بازم رفت سراغ پنجره تا باز ديد بزنه.

دختر همسايه هنوز پشت پنجره داشت لبخند ميزدو زل زده بود به اون...

نفسی کشيد و پيش خودش گفت :

...آخيش...سيلی خوردنم رو نديد...

به نگاه کردنش ادامه داد تا اينکه صدای داد و بيداد پدر دو باره اومد :

.......آخه يکی نيست به اين پسره بگه دختر کور هم ديد زدن داره ؟؟؟

جا خورد ....داستان همون سطل آب سرد و پياده رو و زمستون.

جرات نگاه دوباره رو نداشت...شايدم رغبتشو...

...اما دلش تنگ شد...آروم رفت کنار پنجره

...دختر همسايه هنوز پشت پنجره داشت لبخند ميزدو زل زده بود به اون...